In de kwantummechanica moeten golven soms als deeltjes, en deeltjes soms als golven beschreven worden. De begrippen ‘golf’ en ‘deeltje’ zijn niet te verenigen. Hoe kom je daar uit?

In essentie komt het neer op de vraag of een ‘deeltje’ wel of niet met zichzelf kan interfereren. Bij een golfkarakter kan het wel met zichzelf interfereren. Bij een deeltjeskarakter niet.

Deze paradox is niet alleen van toepassing op fotonen, maar op alle deeltjes. Het vraagstuk geldt als een van de belangrijkste raadsels uit de kwantummechanica. Er zijn prachtige experimenten bedacht waarbij men probeert fotonen en andere deeltjes te slim af te zijn, en hun gedrag te vangen. Dat zijn bijvoorbeeld het beroemde ‘double-slit experiment’ en het ‘delayed choice experiment’. Doel van de experimenten is objectief vast te stellen wat er gebeurt. De vluchtige elementen moeten op een of andere manier in verschillende stadia gemeten worden om waar te nemen wat het is. Geen enkel experiment was tot nu toe succesvol.

Kan een relatie interpretatie met de begrippen verstrengeling, superpositie en entropie (begrippen die al heel lang bestaan) uitkomst bieden? Durf eens een stapje verder te gaan. Wat als ALLES verstrengeld is? Wat als isolatie niet bestaat.